Krzysztof Cezary Buszman
Dłońmi chwytać się obiema
Tego, czego wcale nie ma
To rozsądku brak.
Tęsknić przez swe życie całe
Za tym, czego nie poznałeś
To obłędu znak.
Chwilą smucić się dzisiejszą
I piętnować teraźniejszość
Nierozsądnym jest.
Przyjąć każdą chwilę godnie
I już nie uciekać od niej
To człowieczy chrzest.
Nie być recenzentem sumień
Ludzi starać się zrozumieć
Jest mądrością twą.
Głupio za ułudą nie biec
Zostać kimś na miarę siebie
To naprawić błąd!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz