Gdzie się radość zapodziała,
radość bytu, życia śmiech.
Już tej cechy się nie widzi
choćby raz, uśmiechnij się.
Ale szczerze, tak naprawdę,
z głębi serca zaśmiej się,
do rodziny, do znajomych,
chociaż chwilkę poświęć się.
I podaruj serca troszkę
nie kosztuje ani grosz,
zrób i wszystko to, co możesz,
by serdecznie zaśmiać się.
Nie ten sztuczny, ten zdradliwy,
który swe granice ma,
ten radosny,ten prawdziwy,
który trochę szczęścia da.
I zastanów się naprawdę
czy to sens ma takim być.
Czy nie łatwiej iść przez życie
dając z siebie szczęścia nić.
Gdzie się radość zapodziała,
radość bytu, życia śmiech.
Już tej cechy się nie widzi
choćby raz, uśmiechnij się.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz