Ucisz się, serce

         Adam Asnyk

Ucisz się, serce! Swoich strat

Już nie opłakuj, stroskane; 

Ale wchodzący pozdrów świat

I jego jutrznie różane.

Błogosław nowym życia dniom,

Temu, co wschodzi i rośnie,

Świeżym nadziejom, świeżym snom,

Świeżej młodości i wiośnie.

Pozdrów pokoleń przyszły ród,

Ich myśli, pragnienia, cele, -

Kwiat nowych uczuć, nowych cnót

Na naszym wzrosły popiele.

Pozdrów kłos złoty nowych pól,

Nowych kochanków zachwyty,

Nowe tęsknoty, nowy ból -

I wiecznie nowe błękity.

                                                                   Fot. z int.