Autor nieznany
Po prostu bądź, gdy
nadziei mi brak...
Po prostu bądź, gdy
znów rani mnie świat...
Po prostu bądź
i w cichym skupieniu...
pomóż mi od nowa
zaufać przeznaczeniu...
Rozpocznę z życiem
tę nową grę
i nic już nigdy
nie złamie mnie.
Duszę wyleczę
z głębokich ran...
na me życie
ułożę plan...
Ty przyjacielu po prostu bądź jak
mój cichy anioł stróż.
Dawid Kowalczyk
Bądźmy szczęśliwi sami ze sobą
Ja ciebie nie wydam
Ty mnie nie zranisz
Bądźmy dla siebie wodą i ziemią
Ja ciebie utulę
Ty mnie nie utopisz
Bądźmy dla siebie ogniem i wiatrem
Ja ciebie ogrzeję
Ty nie pozwolisz bym zgasnął
Bądźmy dla siebie sobą
Ja udam, że mnie nie ranisz
Ty, że mnie kochasz
Nela Nielsen
Otulam Cię myślami
Dotykam myśli tchnieniem
Twój żal obmywam łzami
Walczę ze zwątpieniem
Wręcz czuję całą sobą
Jak miłość w sercu krzyczy
I oddech gubiąc
Pragnę biec do Ciebie
By wyrwać z duszy ten smak goryczy
Głęboko na dnie serca wyryłeś swoje imię
Zostanie tam na zawsze
Pogrąży we wspomnieniach
Dziś wiem, że pragnę tylko
Zanurzyć w twych objęciach
Szukając wciąż bez końca
W ramionach twych schronienia
Małgorzata Mikołajczak
Przy Tobie
Straciłam
Poczucie czasu
Nieustannie
Smakując
Twoje słowa...
Napełniając mnie nimi
Otworzyłeś serce
I powiem Ci
Zaplątałeś się
W nim na zawsze
Wypełniając je
Po brzegi...
Anna Sobańska
Jestem tutaj, Serce.
Czekam na Twój znak.
Wiesz, że mnie przenikasz.
Wiesz, że powiem " tak ".
Czuję Cię z daleka.
Każdy oddech, szept.
Słyszę Twoje myśli,
Jak muzyki dźwięk.
Mogę być Aniołem
Dla Ciebie, Kochanie.
Stanę zawsze blisko.
Nic Ci się nie stasnie.
A jeśli odejdziesz,
Odpłyniesz z chmurami,
Podążę za Tobą
W przestrzeń bez granic...
Ludwik Jerzy Kern
Nigdy ja nie byłem, proszę państwa, nazbyt skory,
Do zmieniania ( tak modnego dzisiaj! ) miejsca pracy.
Szefów miałem ja zaledwie kilku do tej pory,
Ale wszyscy razem niedomyślni byli jacyś.
Mimo, że kolejny z nich tak samo jak i pierwszy,
Dość na ogół byli chyba owszem z moich wierszy.
Ja męczyłem się po całych nocach nad tematem,
Myśl starałem się wydobyć z tajnych głębin głowy -
Czy to mroźną zimą, czy też rozpalonym latem,
Wiersz na termin zawsze, jak garnitur, był gotowy.
Kładłem go na biurku, mówiąc: " Proszę Redaktorze! "
I nadzieję mając w sercu,że dziś właśnie może...
Nic jednakże się nie działo, szef utwór przeleciał,
Czasem nawet się uśmiechnął pod nosem łaskawie,
Komplemencik jakiś mruknął w rodzaju " Poeciak! "
I to byłoby już wszystko, z grubsza biorąc, prawie.
A ja stałem i czekałem na ten gest niewielki,
Na tę rękę wędrującą w stronę kamizelki.
W mózgu coś eksplodowało wtedy na kształt bomby,
Szlag mnie trafił jeden duży i malutkie szlaczki -
Och, inaczej, ach, inaczej postępował on by,
Gdybym wannę mu odetkał, albo podał flaczki.
Wiedziałby on dobrze wtedy po co ja tsk stoję,
A z was miałem wielki guzik, biedne wiersze moje.
Tradycyjnie się utarło od Reja pradziada,
I od tego Jana, co miał lipę w Czarnolasie.
Że napiwków za wierszyki dawać nie wypada,
Że wystarczą te pieniążki, co odbierzesz w kasie.
No i tak się nasze losy od tej chwili pletą,
Wszystkim daje się napiwki, tylko nie poetom.
Czy to słuszne jest? - zapytam. - Czy tak być powinno?
Czy tendencja tego typu jest tendencją zdrową?
Czemu mierzyć tych od wierszy miarką trochę inną,
Zwłaszcza dzisiaj, gdy dokoła takie Napiwkowo!
Redaktorze, nie bij zaraz w oburzenia dzwony,
Daj napiwek, a zostaniesz dobrze obsłużony!
Człowiek w deszczu
Złe słowa ja pociski, lecą w moją stronę.
A ja nie mam się gdzie schować,
Nieuniknionym staje się przyjęcie ciosów.
Ty do mnie strzelasz, a ja to przyjmuję.
Kolejna kula przebija moje ciało.
Bolało czy nie, to bez znaczenia.
Jestem tylko kawałkiem szkła bez imienia.
Mnie można kruszyć, mną się kaleczyć,
Me rany rozrywać, a potem leczyć.
To bez znaczenia, to nie istotne,
Rany w blizny się przecież zamienią.
A mam ich dużo, więc mogę mieć więcej,
Przyjmę ich tyle, ile uniesie serce.
Szepty Charlotte
Nie mieliśmy nic
a to nic z tobą
było piękniejsze
niż każde wszystko
z kimś innym
powinnam przestać
karmić tęsknotę
za tym, co się nie wydarzyło
ale nie umiem
nie umiem
odpuścić tej nadziei
że jeszcze będzie
jakieś kiedyś
przecież bajki
nie mogą się kończyć
w pół zdania
prawda?
Ludwik Jerzy Kern
Zanim się w sen zanurzę
Co troski koi i leczy.
Moje sumienie
Co wieczór
Wyrzuca mi różne rzeczy
Ponieważ bywam dokładny
( Co w jakimś sensie jest cenne )
Te moje wyrzuty sumienia
Zazwyczaj są dosyć sumienne.
I gryzę się,
Ostro gryzę
( Z nadmiaru sumienności )
Myśląc, ilu to dzisiaj ludziom
Narobiłem przykrości?
Nie do zniesienia wprost jestem
Drań,
Huncwot nad huncwoty,
Ludzie z mojego powodu
Mają wyłącznie kłopoty.
Na przykład z samego rana
Panienka w pierwszym urzędzie
Była pewna, że dzisiaj nikt jej
Przeszkadzać nie będzie.
I nagle ja się zjawiłem
Natręt z głupawą sprawą.
Spojrzała i już wiedziałem,
Że postąpiłem nieklawo.
Spokój dziewczynie zmąciłem,
Te chwile idylliczne...
I po co?
Przez to parszywe podejście egoistyczne.
W sklepie znowu od innej
( Dosyć zgrabnej kobietki )
Zażądałem bezczelnie,
By mi sprzedała skarpetki.
Zamiast jej przynieść kolię,
Albo z diamentów broszę,
To ja ją i to publicznie
O takie bzdury proszę!
W tramwaju chuliganowi,
Co nieźle łaciną władał,
Zwróciłem po chamsku uwagę mówiąc:
" Proszę Pana, tak nie wypada! "
Z pewnego polskigo filmu
Wyszedłem w połowy połowie
I teraz się dręczę, że będzie mu przykro
Gdy o tym reżyser się dowie.
Z panem, co w tłoku wyjął mi portfel
Też postąpiłem jak wariat,
On tak się starał, tak zgrabnie działał,
A ja z nim - na komisariat!
I tak to we mnie narasta,
Że aż niepokój budzi -
Cóż, w końcu będę coś musiał zrobić
Z tym moim niewłaściwym stosunkiem do ludzi.
Autor nieznany
Gdy zjawił się
Jakby ze snu...
Dotknął tak czule
Pierwszym słowem.
Uśmiechem
Jakby niebo na nowo otworzył
A ona
Jak róża najpiękniejsza
Poczuła się...
Chciała by jej płatki
Pięknie pokazały mu się...
Była sobą
Skulona
Obolała...
Jednak dla niego piękna być
Chciała...
Spragniona
Bardziej niż wody
Jego czułości
Dobrocią poruszona
Czekała
Strwożona
Lecz mimo wszystko
Pragnęła tak...
Czuła że to on
To właśnie jego
Do całości było brak...
Tęskniła
Czekała
Bardzo
Tak...
Aleksandra Steć
Lubię kiedy dotykasz mojej duszy
mój chłód w twoich dłoniach powoli się kruszy
lubię kiedy dotykasz mojego serca
gdy zakradasz się na palcach do mojego wnętrza
lubię kiedy dotykasz zakamarków myśli
kiedy wiesz jakich użyć słów, żeby mi się przyśnić
lubię kiedy dotykasz emocji rozdartych
wiesz którędy iść, żeby dojść do prawdy
lubię kiedy dotykasz , to co jest uczuciem
i potrafisz wywołać we mnie setki wzruszeń
lubię kiedy dotykasz mojego ciała
kiedy lepisz mnie z kawałków, i staję się znów cała
a gdy odchodzisz, jestem tylko sobą
jedynie moja dusza wciąż pachnie Tobą...
Joanna Gmiterek
Zasiałeś w moim sercu złote kwiaty,
już nie jest zimno w myślach,
wspomnieniach, uczuciach;
pokazałeś, jak pisać tęczowym piórem,
by budzić, ciepłe marzenia, wiosenne pragnienia.
Cały czas czuję twoje czułe spojrzenie
i znów umiem się uśmiechać,
teraz z radością przytulam codzienność,
która ma kolor twoich oczu
i pachnie wspólną kawą.
Bolesława Pikulska
Celem człowiek jest istnienie.
Tajemnicą życia - tworzenie.
Źródłem istnienia - działanie.
Droga do celu - trudności pokonywanie.
Człowiek - to brzmi tak dumnie.
Lecz czy każdy czyni rozumnie?
Człowiek to stworzenie Boże,
ale czy wszystko może?
Człowiek to istota modląca
od początku do końca.
Człowiek jest duszą i cieniem
oraz ciała istnieniem.
Istnienie to długa droga życia,
a ciało dla duszy okrycia.
Nie ma ludzi doskonałych
ani wśród wielkich, ani wśród małych.
Mają za to postanowienie
i zadanie do spełnienia.
Choć się różnią zdolnościami
jednak żyją między nami.
Gdzie słyszysz śpiew, tam wstąp,
tam dobre serce ludzie mają.
Źli ludzie, wierzaj mi,
ci nigdy nie śpiewają.
Teresa Grzybek
Wyciągam dłoń, by zatrzymać wiatr
Ciepły deszcz, ziarnko piasku
Suche źdźbło trawy też
Dobre wieści, głosu dzwon
Ze zboża wyrwany, czerwony mak
Już na ziemi śpią liście
Nie zatrzymam ich
Zamaszyście strącił je wiatr.
Adam Górczyński
Twoje
marzenia
wcale
nie
są
nierealne
tylko
się ich
nie
wyrzekaj
tylko
za
nimi
podążaj
tylko
je
spełniaj
żebyś
mógł
już za chwilę
o czymś
innym
znów marzyć
Edward Szyler
W zapachu świeżej trawy lato
się turlało, na przechadzkę
po rosie miło zapraszało.
Przyjdź i zobacz:
Już gryka ubrana do ślubu,
w sukience obok rzepak faluje
jak po żółtej rzece, a żyto
jubilera z nieba zatrudniło,
by rozsypał chabry, żeby piękniej było.
Idę więc, jak dróżką, wąską na dwie pięty,
niosę koszyk wspomnień dzieciństwem zapięty,
nade mną skowronek uczepił się nieba
i trele, morele, akwarele, krotochwile, motyle.
I z dołu konkurencja, świerszczyk z bożej
trawki na ździebełku suchym gra: " trafarafafa,
trafalafala ".
Kanaliki łzowe moje już mocno wezbrały
i gdy błogością policzki zalały,
i już nic nie widzę, i już nic nie słyszę
w takty i nietakty. Lekko się kołyszę,
po nitce, niewidce chwytam echo w ciszę.
Wiesław Kaczmarek
Na wsi każdym rankiem
Pachnie mlekiem i rumiankiem
Tu czyste, balsamiczne powietrze
Co nam więcej potrzeba jeszcze?
Chcemy godnej ceny za naszą pracę
Nie wiedząc co będzie dalej: chłopi grunt tracą
Nasz warsztat pracy jest pod gołym niebem
Co wyprodukujemy - dzielimy się tym chlebem
Choć już susza jest tej wiosny ( 2020r. )
Nie będą nam plony rosły
Nie pomoże tu najlepszy i najdroższy nawóz
Gdy nie będzie co załadować na wóz
Nie będzie co kosić na łące
Ciężko będzie żyć biedronce
Żaba nie ukryje się przed bocianem
Która kiedyś mogła ukryć się pod sianem
Skowronkowi lis jajka wybierze
A po bażancie zostanie pierze
Sarna nie mieszka już w lesie
Na chłopskie pola licho ją niesie
Dzik wyryje kukurydzę i ziemniaki
W suchym polu ziarno wybiorą ptaki
Z braku paszy krowy nie dadzą mleka
Na które cała Polska czeka
Świnka stanie się chuderlakiem
Razem z owcą, koniem i cielakiem
Zamiast ziarna plewy i poślad wymłócimy
Cały rok sobie " popościmy "
By z braku mięsa zostać wegetarianem
Musi być rosa na roślinach nad ranem
Bo z braku opadów deszczu
Możemy sobie pomarzyć o karpiu, sumie i leszczu
Sad obsypały białe i różowe kwiaty
Tak jak było rok temu i przed laty
Tylko z pól lecą na nie kurzu tumany
Przypominając morskie bałwany
Na granicy nawet perz nie rośnie
Marzymy my chłopi o deszczowej wiośnie
Wszystko co żywe żyje z pracy rolnika
Od dyrektora, krowy, kury..... do polityka
Oj ciężko, nam ciężko! Do tego koronawirus się wkradł
Módlmy się do Boga, by jak najszybciej padł
Kochajcie polską wieś
Bo zdrową żywność od " chłopa " można zjeść
Jedno pewne, gdy rolnik odpoczywa i śpi
Obfity plon mu się śni
Krystyna Cwiklińska
Jeszcze się wszystko zmieni,
wiatr chmury rozwieje na niebie
a my za słońcem stęsknieni
będziemy patrzeć na siebie.
Jeszcze w nas miłość zakwitnie
jak pierwszy wiosenny kwiat
i zapomnijmy o wszystkim co
dziś funduje nam świat.
Jeszcze będziemy szczęśliwi
z uściskiem dłoni i rąk.
Już nie dosięgnie nas nigdy
choroby bezkresu krąg.
Jeszcze spotkamy swych bliskich,
by z nimi spędzić swój czas
a dobro, spokój i radość
obejmie każdego z nas.
Znów świat poruszy swój obieg
pewnie łzy szczęścia popłyną,
bo dom nasz ukochany POLSKA
będzie piękniejszą krainą.
Autor nieznany
A jeśli odejdę
bez pożegnania
i nie zdążę powiedzieć
słów najważniejszych
pamiętaj
zdarzyliśmy się sobie
poza czasem
dwa ciała niebieskie
dlatego
będziemy trwać wiecznie
( Kocham Cię )
Tadeusz Różewicz
Ci młodzi ludzie
dziewczyny i chłopcy
mówią szybko, niewyraźnie
mówią, że szukają " siebie "
szukają miłości Boga
zbierają się w wielkie stada,
grupy, grona, gromady,
sto tysięcy, dwieście, pięćset,
milion. Czy to nie błąd
czy rzeczywiście
można w tym tłumie
odnaleźć siebie
nadzieję, miłość, wiarę
czy " najpiękniej " unosi się do nieba
modlitwa miliona spoconych
ciał, czy o to chodziło
Nauczycielowi
jeden skowronek
jedna nuta dotrze do Ukrytego
ale milion skowronków
to jest coś monstualnego
opamiętajcie się młodzi przyjaciele
jesteście przerabiani
na masę
masę ludzką
masowego odbiorcę
jesteście przerabiani
na ciemną masę
na masę towarową
proszę was
nie bójcie się samotności
nie bójcie się ciszy
nie bójcie się " nudy "
pamiętajcie
że milczenie jest wymowne
że nienawiść krzyczy, ryczy,
ujada i wyje
miłość uśmiecha się, milczy,
czeka na was.
Agnieszka Metelska
Czułość jest złocista
podobna do słoneczników
ognistych nasturcji
do jesiennych dni
wysłanych cichym słońcem
i sennymi liśćmi
Czułość jest lekka
jak pęcherzyki powietrza
w jasnej wodzie
Czułość jest słodka
podobna do kwiatów akacji
do dotyku ciszy
Chowam ją głęboko
w czubkach palców
płatkach powiek
kącikach uśmiechu
Odrywam od serca
bezbronną
kroplę czułości
Adam Górczyński
Nieraz
jedno słowo
ciepły gest
radosny uśmiech
spotkany kot na ulicy
ufnie rozkładający się przed tobą
aby go pogłaskać
a innym razem
upragniona cisza
samotność z wyboru
święty spokój
sprawią, że jesteś nagle
jak poruszony wiatrem liść
lekki, szczęśliwy, wolny
w swym krwiobiegu życia
Adam Górczyński
Kiedyś
to był czas trudny
karmiony głodówką
chwastami
lebiodą
perzem
pokrzywami
a dziś?
lody topnieją
więc już nie zima
niby wiosna
niby lato
" W marcu jak w garncu "
wszystko jest jakby
wszystko jest zmienne
wszystko jest chwilą
niby - jakby?
niby budzi się życie
niby w każdym wymiarze
nawet strumyk
nawet ptak
nawet pąk
nawet ty
nawet ja
nawet miłość
ożywa
ożywasz
ożywam
jakby nie było nas wcześniej
jakbyśmy na to tylko patrzyli
mocząc nogi i głaszcząc kota
tęskniąc za minionym światem
jak z okładki " Mody na zdrowie "
i rysunku Ryszarda Kai
Adam Górczyński
Nowy kalendarz
jak pusty zeszyt
niezapisany pamiętnik,
karta z cyframi odmierzającymi coś,
czego jeszcze niebyło.
Nowy rok
gotowy do startu, daleki od mety,
poukładany grzecznie
w pory roku, miesiące, tygodnie, dni,
święta wesołe, podniosłe, jakieś i nijakie.
Nowe życie
najwyższy czas je zacząć
zgodnie z marzeniami
już dziś!
Adam Górczyński
Wśród spadających liści
w tanecznych pozach jesieni
w muzycznym koncercie ptaków
w promieniach słońca słabnących
odszukaj swój ten jedyny
Zobacz to on:
ten kolor
ten kształt
to przebarwienie
Twój ślad odbity w sercach
spragnionych ciebie
na zawsze...
Adam Górczyński
podczas wieczornego spaceru
w centrum miasta
w środku lata
zobaczyłem witrynę
z przędzą i włóczką
któż jej dziś potrzebuje
kto potrafi coś z niej utkać
nawet gdyby chciał
nawet gdyby miał dla kogo
nawet gdyby miało to sens
jakiś sweter
jakąś czapkę
jakieś rękawiczki
czy jakieś...
.... jeszcze coś innego
witryna
jak antykwariat
jak sklep ze starą porcelaną
jak słowo " poeta " czy " wiersz "
.... kusiła wielobarwną przędzą
ciepłą
naturalną
przyjazną
z której tyle szczęścia
utkać możemy codziennie
jak ze słów
ciepłych
naturalnych
przyjaznych
Mateusz Szulc
szepczę
do ciebie
gdy odkładasz
mnie na bok
i czule
przytulam
gdy krzyczysz
że źle ci
i tęsknię
za tobą
gdy nie ma
cię przy mnie
i kocham
nieważne
czy ty
kochasz mnie
Julian Tuwim
Kocham w Tobie to zmierzchowe.
Zadumanie, zamyślenie.
Kiedy smętnie schylasz głowę
W wieczorowe patrząc cienie...
Kocham myśli twe tajone.
I tęsknotę co ulata,
w nieznajomą jakąś stronę.
Kiedyś w dal - na krańce świata...
A choć wiem, że twa tęsknota,
szuka róż - na dawnym grobie,
że do tamtych dni ulata...
I to jednak kocham w Tobie...
Charlotte ( Nieszyn - Jasińska )
W listopadowy
zimny wieczór
bez nadziei
na cokolwiek
na kogokolwiek
nagle
między jednym
a drugim wdechem
świat się zatrzymał
zdarzyłeś mi się
nic już nie będzie
takie jak przedtem.
Holy Golightly
Jesień przyszła i poszła w za dużych
rudych butach
drzewa gołe i bose rozebrane ze złota
park monochromatyczny i obco zimno
cichy
ciepło łowię na wędkę zarzucając
spojrzenia
każdy skrawek koloru przeglądając paletę
chwytam ciepłe oranże, róże, brązy i ugry
wyławiam czerwień z pieca, tulę ciepłe
kasztany
wypłukuję starannie wszystkie biele, błękity,
fiolety, cyklameny oszczędzając zielenie,
w których już drzemią liści słabiutkie
seledyny
na swoich cienkich nóżkach, co dorosną
szmaragdem,
zanim zetlą się w beże pomarszczoną
suchością
urągając kolorom obiecanej jesieni
nie każdemu jest dane umierać purpurowo
Autor nieznany
Jestem z czarno - białych czasów...
takie były wtedy fotki,
sery wówczas były wstrętne
i dżem nawet nie był słodki.
W mej młodości się nie dało
Jeździć tu i tam po świecie...
jeśli nie żyliście wtedy
w pełni tego nie pojmiecie.
O domowych komputerach
nikt nie myślał w tamtym czasie,
ani o tym, że wiadomość
przez internet wysłać da się...
Telefony, owszem, były,
ale z tarczą do kręcenia,
oraz z " panią " na centrali
która ręcznie wtyczki zmienia.
Żyło skromniej się, lecz wtedy
bliżej było nam do siebie,
no i sąsiad sąsiadowi
pomóc starał się w potrzebie.
Teraz mamy mnóstwo wygód
i cudownych wynalazków,
ale za to w sferze uczuć
coraz więcej " zamków z piasku ".
Nie chcę, aby czas się cofnął,
bo nie o to przecież chodzi,
lecz niekiedy myśl powraca
w czsy, gdy byliśmy młodzi...
Autor nieznany
Strach
Najgorszy doradca
Najwierniejszy towarzysz
Każdego dnia podpowiada...
Zrezygnuj - co będzie, jeśli się nie uda?
Ile marzeń odłożyłaś, bo ogarnął Cię strach?
Ile słów nie powiedziałaś, bojąc się ośmieszenia?
Ile ambicji uciszyłaś w obawie przed porażką?
Ile razy zrezygnowałaś, bo tak jest bezpieczniej?
Wyjdź poza strach i żyj pełną piersią.
Nie wszystko Ci się uda,lecz nie wszystko musi.
Ważne, abyś umiała dawać sobie szansę,
Ważne, żebyś nigdy nie rezygnowała z powodu strachu.
Nie ma większej siły, niż moc wiary w siebie.
Ona Cię uwolni z klatki Twoich obaw.
Umocni, uleczy i przyprawi skrzydła.
Zajrzyj w swoje serce - tam znajdziesz odpowiedź.
Anna Sobańska
Znam noc
Która tańczy do księżyca.
Subtelnie unosi gwiazdy,
Magię ciszy przemyca...
Znam blask
Serca miasta o północy.
I błysk Twojego uśmiechu.
Mój. Niezwykły. Uroczy...
Znam świt,
Co pustkę wypełnia niesamowicie.
Jest piękny, kiedy czuję
Serca Twego bicie...
Anna Korczewska
Wiesz co ci powiem
Szczęście to Kwiat
Kwiat rozwinięty
Wśród blasku gwiazd
On się nie boi
Ciemności i dnia
Po prostu kwitnie
Bo ma na to czas
Patrząc na niego
Uśmiechasz się
Smutki mijają
Jest o niebo lżej
Krzysztof Daukszewicz
Kasztany z drzew strącają mali chłopcy.
Pożółkłe liście niesie drogą wiatr.
Jesiennym chłodem idziesz przesiąknięty
I przez to bardziej zszarzał cały świat.
Ostatnie kwiaty więdną na balkonach.
Zasypia wcześniej w bramie nocny stróż,
I stare domy stoją przemoknięte
Na pustych oknach osiadł ciężki kurz.
Ty chcesz jesieni pełnej słońca,
Z wiatrem, który liście strąca,
Choć za chwile cię przykryje
Śniegu zimna biel.
I życie ciężko jest odmienić
Wśród szarych dni
I serc kamieni.
Zapytaj się człowieka obok
Może on coś wie.
Kasztany z drzew spadają nam pod nogi.
Pożółkłe liście niesie drogą wiatr.
Przechodnie idą, tuląc się do płotów,
Zziębnięte twarze kryjąc w fałdach palt.
Jadące auta przecierają oczy.
I woda spływa z ich gumowych rzęs.
I coraz ciemniej robi się na dworze,
I wszystko to ma swój jesienny sens.
Marek Dębski
Nasze noce i dni nie przeżyte
Rozmowy nie rozpoczęte
Marzenia nie odkryte
W sercach naszych zaklęte
I nasze oczy otwarte
Na świat, na nas, na innych
I dużo rzeczy przeżytych
I to chyba jest warte
Marzyć, płakać, i śnić
Kochać, śmiać się, i być
Póki poranny brzask
Ostatnie tchnienie
W oczach blask
A w sercu marzenie
Póki kres trosk i radości
Tęsknoty za słowem " Kochanie "
I " brak nowych wiadomości "
Na pustym ekranie...
Autor nieznany
Zamieszkałaś w moich myślach.
Już na zawsze masz tam
Dom i ogród z zakątkiem, z różą.
Masz garderobę na wszystkie twoje
Sukienki czerwone i żółte.
W kuchni jest ekspres do kawy,
Która słodzona spojrzeniami
Smakuje wspomnieniem i nadzieją.
Szczególny jest pełen muzyki pokój,
W którym twój uśmiech
Przekonuje mnie,
Że jeszcze wszystko jest możliwe.
Naprawdę cieszę się, że zamieszkałaś
W moich myślach.
Już nie muszę pytać cię o zgodę,
Ilekroć zapragnę cię odwiedzić.
Zawsze z nadzieją.
Michał Matejczuk
Nie byłem gotowy
Na rozstanie z tobą.
Na to, że odejdziesz tak,
Bez pożegnania.
Gdybym wiedział wcześniej,
Nakryłbym do stołu.
Przecież nie wypada odejść
Bez śniadania.
Nie byłem gotowy
Na rozstanie z tobą.
Na to, że tak nagle może
Szczęście prysnąć.
Nie mówiłbym wiele,
Nie prosiłbym o nic,
Ale o ten kwadrans
Opóźniłbym wszystko.
Konstanty Ildefons Gałczyński
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami?
Ile listów, ile rozstań,
ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór, żeby powstać
i znów iść i dojść do celu.
Ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Ile chlebów rozkrojonych?
Pocałunków? Schodów? Książek?
Ile lat nad strof tworzeniem?
Ile krzyku w poematy?
Ile chwili przy Beethovenie?
Rzy Corellim? Przy Scarlattim?
Twe oczy jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.
Więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia.
